Krótki wykład na temat historii Żywca, spotkanie z twórcą ludowym lub wykładowcą, który opowie nam o żywym dziedzicwie tj. zabawkach ludowych Żywiecczyzny, które strugane są z drewna przez pokolenia, wystawa książek Towarzystwa Szkoły Ludowej.

Zabawkarstwo żywiecko-suskie w 2016 roku zostało wpisane na Krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Pierwsze wzmianki dotyczące zabawkarstwa na terenie leżącym między Żywcem a Suchą Beskidzką wpisują się w XVIII w. Jednak dopiero w połowie XIX w. zabawkarstwo zaczęło intensywnie się rozwijać. Chociaż zabawki były produktem ubocznym przy wyrobie różnych przedmiotów z drewna, ich sprzedaż przynosiła dochód. Po pewnym czasie zabawkarstwo stało się samodzielną działalnością rzemieślniczą. Na terenie znanym powszechnie pod nazwą żywieckiego ośrodka zabawkarskiego, w którego skład wchodziły wsie takie jak Przyborów, Koszarawa, Pewel Wielka, Kocoń oraz Lachowice, Kurów, Kuków i Stryszawa należące do gminy Stryszawa stworzył się najstarszy w Polsce ośrodek chałupniczego wyrobu drewnianych zabawek ludowych.