Wjeżdżając do Jemielnicy widzimy górujący nad okolicą kościół parafialny, zachęcający do zwiedzania Jemielnicy. Zwiedzanie z przewodnikiem w każdy wrześniowy weekend.

Zwiedzanie w każdy weekend wrześniowy, w soboty od godz. 9:00 do 15:00, w niedziele od godziny 12:00 do 16:00.
Jemielnica swą wyjątkowość zawdzięcza Cystersom, których w latach 80. XIII w. sprowadził książę Bolko I Opolski. Wówczas klasztor był filią opactwa w Rudach. Czasy świetności klasztor przeżywał po zniszczeniach wojny trzydziestoletniej (1618 -1648). Od połowy XVII wieku opaci jemielniccy posługiwali się insygniami biskupimi tj. mitrą, pastorałem i pierścieniem. Opat Johannes Nucius (1556 -1620) zasłynął jako znakomity kompozytor i teoretyk muzyki chóralnej wielogłosowej przełomu epok renesansu i baroku. W 1638 r. w klasztorze przebywała część świty króla Władysława IV, w roku 1648 gościł Karol Ferdynand Waza, biskup wrocławski, książę opolsko-raciborski i nyski. W budynku obok kościoła Wszystkich Świętych mnisi prowadzili szkolę elementarną, a od XVIII wieku gimnazjum w sąsiedztwie kościoła klasztornego. Od 1675 r. przy klasztorze funkcjonowało bractwo św. Józefa, które skupiało ludzi modlących się o dobrą śmierć. W wieku XVIII Jemielnica była znanym ośrodkiem pielgrzymkowym. Przybywali tu pątnicy z różnych odległych miejsc ówczesnej Polski i Czech.
Schyłek epoki napoleońskiej odciska piętno na Jemielnicy. Nastąpiła kasacja klasztoru. Po wiekach obecności Cystersi opuścili klasztor 24 listopada 1810 r. Jego ostatnim opatem był Eugeniusz Staniczka. Po klęsce wojsk napoleońskich nad rzeką Kaczawą (Katzbach) 26 sierpnia 1813 r., do lazaretu w budynkach klasztornych trafiło 1200 rannych
i chorych jeńców wojennych. Wybuchła epidemia tyfusu, zmarło blisko 500 osób. Pochowano je na cmentarzu cholerycznym w części wsi zwanej Zawodziem. Miejsce to nazwano cmentarzem francuskim.
W zwartym kompleksie obiektów pocysterskich, których panoramę można podziwiać znad stawu kościelnego, góruje okazały kościół o czytelnych cechach gotyku pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – najcenniejszy zabytek Jemielnicy, który koniecznie należy zwiedzić. Jego wspaniałe jednorodne wyposażenie dowodzi, jakie znaczenie miało opactwo w drugiej połowie wieku XVII i wieku XVIII. Z cysterskiego założenia zachowały się jeszcze: budynek konwentu z wirydarzem i studnią z XVI w., prałatura z okrągłą basztą – karcerem dla mnichów, brama wjazdowa z herbem, trzy ogrody oraz zabudowania gospodarcze: spichlerz i młyn oraz browar z piekarnią.

Jemielnica to również wspaniale zachowany układ ruralistyczny. Malowane na biało domy zamykają przestrzeń długiego owalnego placu. Zagroda w zagrodę, ciasno upakowane szczyty domostw wznoszą się w dynamicznym rytmie, tworząc jedno z najbardziej spektakularnych wiejskich wnętrz krajobrazowych w kraju. Domy mieszkalne i zabudowa gospodarska zajmują wąskie i wydłużone posesje odzwierciedlające średniowieczny niwowy układ pól. Bardziej okazałe domostwa należały do gospodarzy, te wyraźnie niższe i mniejsze, zwane wycugami, zajmowali rodzice, którzy przekazali gospodarstwo młodym. Z wiejską zabudową komponuje gotycki kościół pw. Wszystkich Świętych (dawniej Św. Jakuba) ciekawy ze względu na gotycką polichromię z XV wieku.
Jemielnica, związana z losem cystersów, pielęgnuje o nich pamięć, wprowadzając cysterskie motywy w przebogaty śląski rok obrzędowy i śląską kuchnię.