Zamknięcie szkoły to coś więcej niż koniec działalności instytucji edukacyjnej. To zanik miejsca codziennych spotkań, lokalnych rytuałów i międzypokoleniowej wymiany.

Szkoła wiejska – często jedyny budynek użyteczności publicznej w okolicy – pełniła funkcję centrum życia społecznego. Po jej likwidacji pozostają materialne i niematerialne ślady – opustoszałe mury, puste korytarze, wspomnienia i historie mieszkańców.

Wystawa „Szkoła jako miejsce wspólne” podejmuje temat społecznego znaczenia wiejskich szkół podstawowych, które w ostatnich dekadach ulegały systematycznej likwidacji. Skupiamy się na ich symbolicznym i praktycznym znaczeniu dla lokalnych społeczności. Zbieramy wizualne i słowne świadectwa tej utraty, ale także formy pamięci, które podtrzymują poczucie wspólnoty mimo zmieniającego się krajobrazu.

Wystawa przedstawia szkołę nie tylko jako instytucję, lecz jako przestrzeń wspólną – współtworzoną przez mieszkańców, nauczycieli i uczniów.