fbpx

Wycieczka fotograficzna po zabytkowym teatrze w Kielcach

Data rozpoczęcia:

11 września 2016

niedziela

-+usuń z przewodnikadodaj do przewodnika

W niedzielę 11 września w godz. 14.00 – 17.00 zapraszamy na wycieczkę fotograficznąpo zabytkowym teatrze połączoną z unikatową sesją fotograficzną na tle wnętrz 137. letniego budynku przed generalnym remontem i z teatralnymi rekwizytami. W wycieczce wezmą udział profesjonalni fotografowie i amatorzy. Będzie to wyjątkowa okazja do zajrzenia w miejsca niedostępne na co dzień, otrzymania ciekawych, pomysłowych zdjęć oraz stania się częścią historii teatru (dokumentacja wyglądu wnętrz przed ich wyremontowaniem). Wydarzenie uwieńczy wirtualna wystawa zdjęć uczestników imprezy w mediach społecznościowych organizatora, połączona z prezentacją sylwetek jej twórców. Wstęp wolny. W przypadku dużej liczby uczestników – wycieczka w podgrupach. Serdecznie zapraszamy!

 

Historia Teatru w Kielcach zaczęła się romantycznie, od płomiennego uczucia, jakim Ludwik Stumpf – przemysłowiec, właściciel browarów, filantrop – obdarzył pewną damę, aktorkę warszawskich scen. Był to rok 1877 i komunikacja pomiędzy Warszawą a Kielcami stanowiła poważny problem: wprawdzie tą trasą przemierzała już kolej, ale była to podówczas nowinka techniczna, nie budząca zbytniego zaufania. Tak więc Ludwik Stumpf postanowił zbudować scenę, na której mogłaby występować jego ukochana. Tak też uczynił. Jako człowiek interesu w podjętej budowie połączył scenę teatralną z restauracją i hotelem. Wiedział, że sama scena to raczej kiepski interes. I tak 12 grudnia 1878 r. odbyła się ceremonia uroczystego poświęcenia nowo wzniesionego gmachu przy ulicy Pocztowej, mieszczącego teatr, hotel, lokale prywatne i restaurację jak donosiła ówczesna „Gazeta Kielecka”.

Inauguracyjne przedstawienie odbyło się 6 stycznia 1879 r. Towarzystwo Dramatyczne Józefa Teksla wystawiło operę komiczną pt.: „Dzwony kornewilskie” Planetta w tłumaczeniu Turczyńskiego. Publiczność zgromadzona w liczbie ośmiuset osób uległa podniosłemu nastrojowi wieczoru, który na długo zapisał się w pamięci kielczan. Po otwarciu Teatru Ludwika jeszcze przez długie lata nie było tu stałego zespołu, co nie znaczy, że kielczanie narzekali na brak teatralnych wrażeń. Teatr kielecki stał się miejscem nieustannie odwiedzanym przez zespoły wędrowne i artystów wszystkich większych scen w kraju, prezentujących wszystko, co aktualnie grało się na tych scenach. A byli to głównie Fredro, Kraszewski, Zalewski, Bałucki.

We wrześniu 1882 r. w Teatrze Ludwika wystąpiła dwukrotnie śpiewaczka europejskiej sławy Teodozja Friderici-Jakowicka. Młody Stefan Żeromski zachwycony koncertem tak oto pisał w swoim dzienniku: Cześć ci, cześć Polko! Z całego serca składam u stóp z tymi bukietami uznania, co się do nóg twych sypały. Cześć Ci mistrzyni. Stefan Żeromski był bardzo częstym gościem teatru Ludwika, co skrzętnie zapisywał w swoich dziennikach. Niektóre sztuki wzruszały go, inne nudziły.

Jako ważny fakt w życiu teatralnym Kielc należy odnotować występy Gabrieli Zapolskiej. W kierowanym przez nią zespole występował m.in. Marceli Trapszo, ojciec Mieczysławy Ćwiklińskiej. Podczas kilku wieczorów przedstawili oni kilka jednoaktówek oraz dramat Henryka Ibsena „Nora”, w którym Zapolska z powodzeniem odtworzyła główną rolę. Redaktor „Gazety Kieleckiej” zachwycał się jej talentem, powabem, kreacjami, które miała na sobie. Teatr pękał w szwach.

Bywało jednak również tak, jak na komedii kielczanina, Stanisława Borowskiego: – W pierwszych rzędach krzeseł siedział autor, dalej sprawozdawca, hrabia, czterech szlachciców, adwokat i dwóch wojskowych. („Gazeta Kielecka”). W styczniu 1901 r. Eugeniusz Majdarowicz rozpoczął przedstawienia na kieleckiej scenie, po okresie niedobrym, po kompletnej plajcie poprzedniego zespołu. Być może decyzja Majdarowicza była spowodowana listem, jaki otrzymał wcześniej od Henryka Sienkiewicza. A list ów był następującej treści: Szanowny Panie. Upoważniam szanownego Pana do grania sztuki mojej „Zagłoba swatem” bez honorarium, pod warunkiem jedynie, że zagrasz ja Pan, o ile to będzie możliwe i w Kielcach. Podpisano Henryk Sienkiewicz, Warszawa, 18 grudnia 1900 r. Majdarowicz włączył tę sztukę do repertuaru i kilkakrotnie ja w Kielcach wystawił wraz z drugim utworem Sienkiewicza pt. „Czyja wina”.

Ważnym faktem w historii kieleckiego teatru był przyjazd Stanisława Przybyszewskiego z zespołem, który wystawił w Kielcach trzy własne sztuki „Dla szczęścia”, „Matkę” i „Złote runo”. Ważna datą w życiu teatralnym Kielc, gdzie bujnie rozwijał się również amatorski ruch teatralny, był 12 kwietnia 1907 r. Z tym dniem swoją działalność rozpoczęło Towarzystwo Muzyczno-Dramatyczne w Kielcach. Jego prezesem został Aleksander Bojemski, aktor, a dyrektorem artystycznym Mieczysław Jaroński. Od chwili powołania do życia Towarzystwa Muzyczno-Dramatycznego, teatralny ruch amatorski odgrywał znaczną rolę w życiu kulturalnym i społecznym miasta. W ciągu całej historii kieleckiego teatru przewinęło się przez nią wiele znakomitych twórców teatralnych.

Zdarzyło się tak, że spalił się teatr Viktoria w Łodzi. Wówczas wielki Aleksander Zelwerowicz wraz z zespołem aktorskim podróżował po kraju, odwiedził między innymi Kielce. Na tutejszej scenie wystawił trzy utwory Wyspiańskiego: „Sędziów, „Wesele” i „Zgon Barbary Radziwiłlówny”. Przedstawienia były gorąco przyjmowane przez kielecką publiczność. Bywali tu także Karol Adwentowicz, Kazimierz Junosza-Stępowski, Wanda Siemaszkowa i wielu jeszcze innych wspaniałych twórców. Nie było najmniejszego powodu, by kielecka scena miała kompleksy wielkich miast.

Pięknym rozdziałem w historii kieleckiego teatru był czas, kiedy pracowali tutaj państwo Irena i Tadeusz Byrscy, którzy kielecką sceną kierowali od 2 grudnia 1952 roku do 30 września 1958 r. Postawili sobie za cel stworzenie w Kielcach teatru o wysokim poziomie artystycznym. Wprowadzili na scenę repertuar ambitny, oryginalny, bardzo śmiały: Do takich realizacji należy zaliczyć prapremiery „Pluskwy” Włodzimierza Majakowskiego, „Kaliguli” Alberta Camusa. Nie doszło do kieleckiej prapremiery „Ślubu” Witolda Gombrowicza z powodu kategorycznego nakazu zaniechania prób, bo jak twierdził autor „bomba nie mogła wybuchnąć na prowincji”. Powstały inne głośne przedstawienia: „Powrót Odysa” Wyspiańskiego, „Pierścień Wielkiej Damy” Cypriana Kamila Nowrida, „Uciekła mi przepióreczka” Stefana Żeromskiego. Za dyrekcji Byrskich w Kielcach występowało wielu wybitnych aktorów, mi.in. Anna Ciepielewska, Irena Jun, Stanisław Niwiński i inni.
Byrskim w Kielcach udało się zrealizować marzenie o własnej szkole aktorskiej i tak od pierwszego października 1955 r. powstała pierwsza w Polsce, średnia szkoła kształcąca aktorów pod nazwą „Studium Teatralne”. Nauka w szkole trwała trzy lata. Wykształciło się tu osiemnastu aktorów, niektórzy później pracowali w zespole teatru w Kielcach, inni próbowali swych sił na scenach innych polskich teatrów. Czas dyrekcji Byrskich nazwany został przez krytyków złotym wiekiem kieleckiej sceny, a teatr zyskał opinię jednej z najciekawszych scen w kraju. Na przygotowywane przez teatr premiery przejeżdżali ludzie teatru ze znacznie większych ośrodków w kraju.

Historia najnowsza kieleckiej sceny wiąże się z dyrektorem Piotrem Szczerskim, który przyjechał tu z Krakowa, jak sądził „na chwilę”, a kierował sceną 23 lata. Za jego dyrekcji Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach budował swój wizerunek teatru otwartego, teatru środka, teatru nowoczesnego, teatru eklektycznego od 1992 r. Sukcesywnie wychodził ze swoimi pozycjami repertuarowymi  poza region goszcząc na ogólnopolskich festiwalach i zdobywając nagrody, które zawsze są potwierdzeniem dobrej kondycji teatru. Spektakularne sukcesy scena kielecka zaczęła odnosić nieprzerwalnie od 2009 r. Na tej scenie zadebiutował reżyser Radosław Rychcik spektaklem „Samotność pól bawełnianych” B. M. Koltesa. Spektakl zaproszony został na 17 festiwali w tym 9 poza granicami Polski (pokazany został dwukrotnie w USA, Kanadzie, dwukrotnie we Francji, Chile, w ramach Polskiej Prezydencji w Niemczech, Korei Południowej). Sukces odniósł również kolejny spektakl Rychcika „Hamlet” W. Szekspira wg R. Rychcika zdobywając główną nagrodę Festiwalu Szekspirowskiego w 2011 r. Zaprezentowany na 6 festiwalach w tym na trzech Festiwalach Szekspirowskich poza granicami (w Niemczach, Czechach, na Węgrzech). Teatr kielecki wypromował również dwa spektakle duetu Joanna Janiczak i Wiktor Rubin za które reżyser otrzymał Paszport Polityki w 2014 r. Pierwszy to „Joanna Szalona” pokazana na 4 ogólnopolskich festiwalach za które twórcy otrzymali 3 nagrody, drugi „Caryca Katarzyna” odniosła niebywały sukces artystyczny i kasowy. Spektakl obejrzało blisko 19.000 widzów. Zaproszony został na 14 prestiżowych festiwali teatralnych  i otrzymał 8 nagród zarówno indywidualnych jak i głównych. W sezonie 2013/2014 był najczęściej nagradzanym spektaklem w Polsce. Kolejnym spektaklem duetu jest „Hrabina Batory” . Premiera miała miejsce we wrześniu 2015 roku. Spektakl otrzymał zaproszenie na 8. Międzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia 2015. W ostatnim okresie sukcesy odnosiły również spektakle wyreżyserowane przez kobiety. Należą do nich „Białe małżeństwo” T. Różewicza w reż. Weroniki Szczawińskiej gościł na 4 festiwalach, „Poskromienie złośnicy”. W. Szekspira w reż. Katarzyny Deszcz – nagroda główna, najlepsza inscenizacja dzieł Szekspira w Polsce w 2014 r., „Twardy gnat, martwy świat” M. Pakuły w reż. Evy Rysovej zaprezentowany na trzech festiwalach, gdzie otrzymał dwie nagrody. W okresie swojej dyrekcji w Kielcach 6 spektakli w reżyserii Piotra Szczerskiego zaprezentowanych zostało na festiwalach (” Próby” B. Schaeffera – 3 nagrody, Ballady i Romanse” wg Adama Mickiewicza – 2 nagrody, „Korowód” A. Schnitzlera, „Bal wisielców” wg Juliana Tuwima – 3 nagrody” i ostatni spektakularny sukces Piotra Szczerskiego – aż 5 nagród na Festiwalu Komedii Talia otrzymał spektakl „Jakiś i Pupcze”). Po śmierci dyrektora Szczerskiego w drodze konkursu wyłoniony został nowy dyrektor Teatru Michał Kotański, który objął stanowisko w listopadzie 2015 roku.

 

Organizator:

Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach

25 – 507 Kielce, ul. Sienkiewicza 32, tel. 506 111 294

e-mail:koordynator@teatr-zeromskiego.com.pl, www.teatr-zeromskiego.com.pl

Data rozpoczęcia:

11 września 2016

niedziela

-+usuń z przewodnikadodaj do przewodnika

Kategorie wydarzenia:

zwiedzanie

Lokalizacja:

Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach

woj. świętokrzyskie

Organizator

Nazwa: Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach

Projekt finansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.