W 1935 roku wdowa Frida Doering wydzierżawiła, a następnie sprzedała willę miastu Szczecin. Niewiele osób wiedziało jednak o tym, że ostatnia pani na Falkenwalder Straße 84 (al. Wojska Polskiego 84), żona kupca zbożowego i doskonale ułożona niemiecka mieszczka, była wyrafinowaną kolekcjonerką, a pasję tę dzieliła z małżonkiem Wilhelmem. Doeringowie zapełniali luksusowe wnętrza willi dziełami sztuki: obrazami, grafikami i rzeźbami. Najcenniejsze znajdowały schronienie w stworzonym dla nich azylu, czyli wspomnianym skarbcu pod willą.
Doeringowie wcale nie byli więc tak tradycyjni, jak można się było spodziewać. Niemieccy mieszczanie przejawiali niepohamowaną wręcz pasję i zamiłowanie do sztuki. W ich wysmakowanych zbiorach znajdowały się prace znakomite i niezwykle rzadkie, na przykład Rembrandta, a także obrazy, rzeźby i grafiki niemieckich artystów z końca XIX i pierwszej połowy XX wieku (o powstawaniu kolekcji i wędrówkach obrazów można tego samego dnia posłuchać wykładu dra Dariusza Kacprzaka o godz. 18:00). Dzięki hojności kolekcjonera i jego żony cenne obrazy zasiliły zbiory Muzeum Miejskiego w Szczecinie (Museum der Stadt Stettin).
Monodram w wykonaniu Olgi Adamskiej odkrywa liryczną stronę Fridy Doering, która kochała sztukę i piękno. Ostatnie chwile w ukochanej willi na Westendzie przywołują wspomnienia i obrazy – te cenne, powieszone w ramach, ukryte w skarbcu i te jeszcze cenniejsze, żywe, utrwalone przez życie w duszy kolekcjonerki.
O procesie tworzenia spektaklu będzie można porozmawiać z obiema autorkami – tekstu – Anną Ołów-Wachowicz i – kreacji – Olgą Adamską.

O powstawaniu kolekcji i wędrówkach obrazów można tego samego dnia posłuchać wykładu dra Dariusza Kacprzaka o godz. 18:00.