W zbiorach Muzeum znajdują się trzy obrazy olejne i kilka gipsowych projektów pomników i rzeźb autorstwa R. Sroczyńskiego oraz archiwalia dotyczące jego życia i twórczości. Będą one punktem wyjścia do rozważań nad drogą twórczą artysty, który po opuszczeniu zniszczonej wojenną pożogą Warszawy znalazł swą przystań życiową w mieście nad Białą.

Śląskie Bielsko i małopolska Biała to dwa siostrzane miasta połączone w jeden organizm administracyjny w 1951 roku. W pierwszych latach po zakończeniu II wojny światowej miejsce to stało się przystanią życiową dla ludzi, którzy utracili swoje dotychczasowe domy w różnych częściach przedwojennej Polski. Przybyła tutaj także liczna grupa warszawiaków, a wśród nich Ryszard Sroczyński (1905–1966). Z wykształcenia malarz, absolwent stołecznej ASP. Z przekonania, jak sam mawiał: „Jestem rzeźbiarzem. Wbrew temu, co uważali i uważają moi koledzy po fachu”. Postać nietuzinkowa, barwna, rozpoznawalna, mocno zaangażowana w prace na rzecz lokalnej edukacji artystycznej oraz organizującego się środowiska plastycznego. Podczas spotkania przyjrzymy się drodze twórczej malarza i rzeźbiarza, którego prace nadal zdobią przestań Bielska-Białej, Czechowic-Dziedzic i Strumienia. Prowadzenie Kinga Kawczak.

Ilość osób: do 50 rezerwacja miejsc pod nr telefonu: 33 811 04 25 (o ile nie ulegnie zmianie sytuacja epidemiologiczna).

Zdjęcie promocyjne: Ryszard Sroczyński ze swoją rzeźbą – Głową Pstrowskiego, fotografia z Archiwum Muzeum Historycznego w Bielsku-Białej.