1000 lat dolnołużyckiej wioski Biecz
– sploty losów Łużyczan, Niemców i Polaków w Starym Kraju

Biecz – (niem. Beitzsch, łuż. Bušc) wieś położona w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, w gminie Brody. Po 1945 roku zasiedlona głównie przez repatrtiantów z wioski Duliby w powiecie Buczacz, województwo tarnopolskie.

Pierwszy raz o Bieczu wspomniano w dokumentach z 1316 roku, kiedy to osada weszła w posiadanie jednej z najstarszych rodzin dolnołużyckich – rodziny von Wiedebach, w której to rękach pozostała nieprzerwanie aż do roku 1945. Na przestrzeni wieków Biecz dzielił barwne losy Dolnych Łużyc będąc pod panowaniem królów czeskich, elektorów saskich oraz królów pruskich. W czasach saskich miejscowość posiadała żywe związki z Rzeczpospolitą Polską, czego dowodem były między innymi małżeństwa członków rodu Wiedebach z polskimi szlachciankami. Po upadku powstania listopadowego Biecz gościł powstańców udających się na emigrację.
W ramach obchodów Europejskich Dni Dziedzictwa proponujemy wykład w barokowej oficynie z początku XVIII wieku, na temat historii wioski, połączony ze spacerem, podczas którego uczestnicy wydarzenia będą mogli zwiedzić barokowy kościół zaprojektowany przez Georga Bähra oraz zapoznać się z ruralistycznym układem przestrzennym miejscowości przechodzącym w barokowe założenie parkowo-pałacowe.

Program obchodów EDD w oficynie zachodniej pałacu w Bieczu

07/09/2019
15:00 Wykład dr Jarosława Lewczuka na temat znaczenia Biecza w archeologii i historii
16:00 Spacer po Bieczu

08/09/2019
15:00 Spacer po Bieczu
16:00 Wykład „niespodzianka”

Organizatorzy przewidują tłumaczenie w języku niemieckim oraz poczęstunek