Wystawa podejmuje problematykę tradycyjnego budownictwa drewnianego – dominującej formy zabudowy mieszkalnej mazowieckich wsi i miasteczek do połowy XX wieku.

1 września do 30 października

W ostatnich dziesięcioleciach następuje stopniowe wypieranie budownictwa drewnianego przez zunifikowane, murowane domy mieszkalne, zrywające z dorobkiem poprzednich pokoleń. W konsekwencji zasoby architektury drewnianej gwałtownie kurczą się pod naporem przemian społeczno-gospodarczych oraz opacznie rozumianego rozwoju i postępu. Wbrew powszechnym opiniom, tradycyjna architektura drewniana cechowała się bogactwem form i detalem architektonicznym świadczącym o kunszcie i pomysłowości lokalnych cieśli. Budownictwo drewniane Mazowsza południowo-wschodniego nie tylko odróżnia się stylistycznie na tle innych historycznych regionów takich jak Kujawy czy Podhale, ale wykazuje też wewnętrzne zróżnicowane, niejednokrotnie ograniczające się do kilku sąsiadujących wsi.