Wspomnienia są naszym największym skarbem i tego nikt nam nie zabierze.
Takimi słowami kończy swoją opowieść Zdzisława.

Wystawę stanowić będą wspomnienia kilku osób otoczone fotografiami z rodzinnych albumów. Ci ludzie to słuchacze Uniwersytetu III Wieku w Szprotawie i Sybiracy. Wszyscy opisali losy swoich rodzin w ostatnich latach wojny i początki „nowego życia” w Polsce po zakończeniu działań wojennych. Coraz mniej wśród nas jest ludzi, którzy pamiętają te ciężkie chwile. Relacje szprotawian mają bardzo osobisty charakter, co czyni je jeszcze cenniejszymi.