Cytat pochodzi ze słów najprężniej działającego na Śląsku dowódcy partyzanckiego w latach 1945-1946, kpt. Henryka Flamego „Bartka”, zwanego „Królem Podbeskidzia”. W tym krótkim zdaniu charakteryzował on sens walki Narodowych Sił Zbrojnych w okolicach Baraniej Góry.

W ramach tegorocznej edycji EDD zapraszamy do obejrzenia na stronie www.dladziedzictwa.org wystawy online prezentującej „Śląski Katyń”, czyli miejsce kaźni żołnierzy NSZ, którzy zginęli w operacji „Lawina”, zasadzce przygotowanej przez Urząd Bezpieczeństwa.
W trzech transportach, między 6 a 25 września 1946, wyjechało 90-110 żołnierzy, zwabionych obietnicą wyjazdu na Zachód, w celu podjęcia dalszej walki na pograniczu polsko-czesko-niemeickim. Zostali wymordowani przez UB-NKWD na terenie województwa opolskiego.
Pierwsza grupa została rozbita najprawdopodobniej w poniemieckim majątku Scharfenberg (Grudzieniec), niedaleko Łambinowic. To była egzekucja tzw. „metodą katyńską” – strzałem w tył głowy nad wykopanym grobem. Ich szczątki zostały odnalezione w 2012 roku. Żołnierzy z drugiego transportu września wysadzono w powietrze w zaminowanym baraku w Starym Grodkowie. Oni także zostali odnalezieni. Zespół prof. Krzysztofa Szwagrzyka dokonał tego w 2016 roku.
25 września narodowców z trzeciego transportu zamordowano na polanie „Hubertus” w lesie koło Barutu. Spędzono ich do zaminowanej stodoły i wysadzono. Szczątki spalono i najprawdopodobniej pogrzebano w dwóch mogiłach zbiorowych. Do dzisiaj nie udało się ich odnaleźć.
O tej komunistycznej zbrodni przez lata nie można było mówić. Dziś stoi tu postawiony przez miejscową ludność krzyż, pod którym co roku w każdą ostatnią sobotę września odprawiana jest Msza św. i odbywa się Apel Poległych.