Kaplica Hochberga wzniesiena w latach 1723–1728 z fundacji opata
hr. Ferdynanda von Hochberg pod wezwaniem
Siedmiu Boleści Maryi. Stanęła ona na miejscu
istniejącej wcześniej w tym miejscu
kaplicy gotyckiej. Autorem projektu oraz prowadzącym całość robot budowlanych
był Christoph Hackner – owczesny budowniczy miejski.

Kaplicę wzniesiono na planie podłużnego prostokąta – ma 14,9 metra długości i 8,52 szerokości. Zorientowana jest w kierunkach północ-południe. Z nawą południową gotyckiego kościoła łączy się koszowo sklepioną arkadą.
Wnętrze zostało rozwiązane osiowo i symetrycznie. Centralną część kaplicy przykrywa eliptyczna kopuła z latarnią,
ustawiona na wysokim tamburze poprzecznie do wzdłużnej osi korpusu. Części – prezbiterialną oraz wejściową – przykrywają dwie półkopuły. Wysokość kaplicy w świetle kopuły to 22 metry, zaś w obrębie półkopuł – 14
metrów. Sklepienia w całości pokryte zostały barwną polichromią. Ikonografia malowideł wiąże się z wezwaniem kaplicy
i dotyczy siedmiu bolesnych wydarzeń z życia Matki Boskiej i Chrystusa. W półkopule północnej – Ofiarowanie w świątyni, Ucieczkę do Egiptu oraz Chrystusa nauczającego w Świątyni zaś w południowej – Pocałunek Judasza,
Drogę Krzyżową oraz Ukrzyżowanie. Malowane postaci aniołów wzbogacone zostały fragmentami wykonanymi w
płaskim, stiukowym reliefie, co potęguje wrażenie iluzji. Programu ikonograficznego dopełnia malowidło w kopule wyobrażające anioły unoszące narzędzia Męki Pańskiej. Zaś kwintesencję wezwania kaplicy stanowi malowidło w
latarni – serce Maryi przebite siedmioma strzałami. Ostatniej, siódmej sceny bolesnej, dotyczy gotyckie, rzeźbiarskie
przedstawienie Piety 1. Umieszczone zostało w centralnej części ołtarza. Pietę okalają adorujące ją anioły oraz figury
św. Joachima i św. Anny ustawione po obu stronach ołtarza. Sepulkralny charakter kaplicy potwierdza umieszczona
w posadzce płyta grobowa opata Hochberga oraz herb fundatora w bogatym sztukatorskim obramieniu, umieszczony
nad wejściem do kaplicy od strony kościoła ponad wspaniałą kutą kratą.

Dnia 17 marca 1724 roku podpisano umowę na wykonanie prac kamieniarskich z Johanem Adamem Kharingerem.
Mistrz wg treści umowy zobowiązał się przedstawić rysunki szkicowe planowanych prac, które przed wykonaniem
miały zostać zatwierdzone i podpisane. Umowa obejmuje wykonanie dla nowej kaplicy kamiennego ołtarza
z niebieskiego marmuru z Przeworna, stołu ołtarzowego oraz tabernakulum z białego polerowanego marmuru,
kapiteli, gzymsów, fryzów oraz ozdób postumentów. Prócz tych prac kamieniarskich Kharinger podjął się wykonania
rzeźb: 2 dolnych posagów, 2 putt na tabernakulum, 2 aniołów, glorii i kalwarii. Za dzieła swoje otrzymał
zapłatę wysokości 1600 guldenów 3 i 1 miary jęczmienia. Już 9 lipca 1724 roku (niewiele ponad rok od rozpoczęcia prac budowlanych) zawarta została umowa z Albertem 21 października 1724 roku zawarta została umowa z
rzeźbiarzem Johanem Albrechtem Siegwitzem na wykonanie 4 dużych i polerowanych na biało rzeźb za sumę
200 guldenów. Przypuszczalnie chodzi o rzeźby czterech aniołów-atlantów podtrzymujących sklepienie kopuły.
Ponownie zawarta umowa z Siegwitzem w dniu 30 maja 1725 roku dotyczy wykonania czterech kamiennych rzeźb,
które stanęły na zewnątrz budowli. Rozpoczęte, z dniem 3 kwietnia 1723 roku, prace ukończono 29 listopada 1727 roku. Opat hr. Ferdynand von Hochberg umiera w roku 1729 i jego ciało złożone zostaje w krypcie grobowej. Przez kolejnych 200 lat Kaplica Hochberga jest zachwycającym obiektem architektonicznym oraz wyjątkowym miejscem modlitwy dla kolejnych pokoleń wiernych.